《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
这几年好些导演开始拍自传性质的电影，不能说是潮流，算是人生进展到一定阶段后的一种类似乡愁的情绪——是这些塑造了我，但也回不去了。故事本身比较normal，而意大利有种魔力，以它为背景的故事就像被艺术之手点了一下，充满美感。
影射很多，多处细节联系现实真的很恐怖，社交网络确实改变了交友的方式，但真正了解一个人还得靠reality。
眼前是马拉多纳欢呼庆祝的场面，曾经的信徒还是关掉了电视；租借的《美国往事》还留在家中原封不动，许诺的观看却再无兑现的可能。那不勒斯有千般模样，我还是收起行囊，启程罗马。
除了最后坐火车，几乎是我在欧洲遇到的事情了。
法比托和大导演在“水帘洞”的对话才像是戏剧表演，有如滨口龙介现身，挺有意思。
半自传性的电影总是那么动人，那么动人，那么动人。影片诚意拉满，但那些为了剧本而剧本的地方却过于媚俗了。#不妨拍得更私人一些# #不妨减少隐喻的使用#
讽刺tech大佬已成为新zzzq；把奶奶设定成苏联来的然后有一系列刻板印象实在太让人恶心了；电影主题想说交朋友，但主角这个小孩从一开头就是连个能自我沉浸的爱好都没有，只是自卑玻璃心，totally uncool ，那没朋友不也是很正常的事吗……而反过来说那些没品的狐朋狗友需要了干嘛呢？可能是反映美国teenagers的心态吧。颇为无聊。
介于三四星之间的观感，若没有同类型朱玉作品在前能手松点，可无论从机器人角色还是故事形式，都有过重的模仿痕迹，那些打动人心的泪点似乎就并不奏效了。
索伦蒂诺风格变了 开始讲连续的故事了 开始搞特点人设了 开始让普通人看懂了
▫️再次吐槽，连动画作品的科技反派也是库克，我真的看够了！！！！！库克的造型是有多深入人心啊救命！！！！！
但由于商业考量的桎梏也未能更加深刻。
那是1984年的夏天，这座城市正在为马拉多纳的到来而疯狂。但人群中的一个男孩却在一夜之间发现，球场上的呐喊渐渐沦为生活的背景声，突然长大的他离乡远足，一段人生就此开启，一段回忆就此告终。
7.0 一开始的设定和《智能大反攻》太像了，搭配永恒不变的“友情”难免落入俗套，但还是很吃情怀这一套的。
场面和意义重于剧情。反思互联网和当代科技的作品好像多了起来
镜头很棒，那不勒斯城市之歌。说了什么，只有个人的记忆吧
最近一连看了好几部好像是大数据拼出来的片子…
3.5。《阿玛柯德》式的少年记忆图景总能将我触动。航拍后的开篇不够吸引人但后面渐入佳境。都是欢愉后的空洞，费里尼的大半部分是狂欢的凝练集合，索伦蒂诺这部后半段几条线稍有些散，铺垫做的不够让很多片段过于零碎，不过其实没有那么多客观的剖析，更多的是感受得到的情感上的无比真诚，每个作者都该有这么一部作品。男主实在帅疯了，足以把我掰弯，无法抵挡这种有点卡拉瓦乔风卷毛少男的魅力（比如甜茶哈哈）。想去意大利想疯了。
每个人都想拍电影，拍电影需要胆量，你有胆量吗？
镜头很棒，那不勒斯城市之歌。说了什么，只有个人的记忆吧
有点类似《西西里的美丽传说》，但是差太多了。开始还以为是个马拉多纳的传记片。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
